Komandanti i Dhomës së Operacioneve Jugore dëshiron të ruajë një autonomi të caktuar nga qeveria e përkohshme.
Ai ishte një nga figurat kryesore në kapjen e Damaskut.
Ahmad al-Awda, komandant i Dhomës së Operacioneve të Jugut, ishte lideri i parë rebel që hyri në kryeqytetin sirian më 8 dhjetor 2024, së bashku me fraksionet druze, ndërsa trupat e grupit radikal islamist Hay’at Tahrir al-Sham (HTS) ende po vinin nga Hama.
Ndërsa koordinimi mes komandantëve të ndryshëm çoi në rënien e ish-Presidentit Bashar Al-Assad, lideri i Deraa-s deri tani ka refuzuar të shpërbëjë fraksionin e tij për t’u bashkuar me ushtrinë e re siriane, duke preferuar të ruajë integritetin e tij specifik.
Gjatë takimit më 25 dhjetor mes Murhaf Abou Qasra, ministrit aktual të Mbrojtjes dhe liderëve të forcave të armatosura të Jugut, Ahmad al-Awda mungoi.
Një gjest sfidues që ringjall pasigurinë në Siri.
Sidomos pasi komandanti organizoi një demonstrim force më 4 janar në formën e një parade ndërmjet bastionit të Bosra al-Sham, në kufirin jordanez, dhe qytetit të Izra-s, më verior.
Çfarë rreziqesh paraqet Ahmad al-Awda për të ardhmen e Sirisë?
Braktisja e revolucionit?
“Ahmad al-Awda shërbeu në ushtrinë e Bashar al-Assad nën mbrojtjen e Rusisë pasi braktisi revolucionin”, akuzoi këshilltari i sheriatit të HTS-së, Abu Yehya al-Shami, në llogarinë e tij në Telegram, pas takimit mes liderit të grupit në pushtet në Siri, Abu Mohammad al-Jolani, dhe komandantit të Jugut më 11 dhjetor.
Për shkak të oportunizmit strategjik të Ahmad al-Awdas, disa e kanë konsideruar atë si tradhtar.
Nën mbrojtjen e Moskës, ai arriti të mbante armët e tij dhe kontrollin mbi një pjesë të Deraa-s pasi provinca u ri-kap nga regjimi, mbështetur nga avioni luftarak rus, në vitin 2018.
“Ahmad al-Awda u bë i njohur në vitet e fundit të revolucionit sirian për shkak të ndryshimit të pozicionit të tij politik disa herë dhe për shkak se u ktheu shpinën atyre që e mbështetën”, shpjegoi gazeta siriane Enab Baladi në vitin 2020.
I lindur në qytetin e vogël bujqësor të Bosra al-Sham, në jugperëndim të Sirisë, ish-mësuesi me diplomë në letërsinë angleze iu bashkua radhëve të opozitës pas shpërthimit të kryengritjes popullore kundër Bashar al-Assad, që nisi në rajonin e tij të Deraa-s.
Një vit pas humbjes së tre vëllezërve të tij gjatë kryengritjes së vitit 2014, burri, të cilit konflikti ia ndërpreu karrierën si një sipërmarrës import-eksport në tregun e kufirit jordanez, u bë kreu i grupit Shabab al-Sunna dhe luftoi përkrah Frontit Al-Nusra, dega siriane e Al-Qaedas, dhe Lëvizjes Islame të Muthanna, për të dëbuar forcat e regjimit nga qyteti i tij.
Gjatë luftës, një nga djemtë e tij u vra gjithashtu nga një sulm ajror i ushtrisë së rregullt.
Në vitin 2016, Ahmad el-Awda u nda nga Fronti Al-Nusra dhe dëboi forcat e tij nga Bosra për t’u bashkuar me Frontin Jugor – një grup forcash rebele që kontrollonin rajonin e Deraa-s dhe ishin aleatë me Ushtrinë e Lirë Siriane.
Kjo aleancë e re i mundësoi atij të administrojë shërbimet publike të qytetit dhe të krijonte shërbime policore të kontrolluara nga Shabab al-Sunna, me mbështetje të Emirateve të Bashkuara Arabe dhe Qendrës së Operacioneve Ushtarake (MOC) – të drejtuar nga disa shtete të huaja, përfshirë Shtetet e Bashkuara, Jordaninë dhe disa shtete të Gjirit.
Në vitin 2016, kur tensionet shpërthyen brenda grupit të tij për shkak të rivaliteteve me nënkryetarin Mohammad Tohme, falë aleatëve të tij në Frontin Jugor, Ahmad al-Awda, i cili fillimisht kishte ikur nga Bosra, arriti të rimarrë shpejt kontrollin mbi qytetin.
Dy vjet më vonë, ndërsa rebelët pësonin disfatat e njëpasnjëshme ndaj forcave të regjimit, mbështetur nga avionët luftarakë rusë dhe milicitë pro-iraniane dhe që morën përsëri kontrollin mbi qytetet e al-Lajat dhe Buser al-Harir, al-Awda pranoi të negociojë me regjimin e Damaskut.
Nën mbrojtjen ruse, regjimi rifitoi kontrollin mbi Deraa-n në këmbim të marrëveshjeve të “pajtimeve”.
Si pjesë e këtyre marrëveshjeve, Ahmad al-Awda pranoi t’i dorëzojë regjimit armët e rënda të trupave të tij dhe t’i bashkohet “korpusit të pestë” të menaxhuar drejtpërdrejt nga rusët, të cilit ai iu dha komandën e një brigade (Brigada e 8-të) ndërkohë që mbajti armët e lehta.
Një marrëveshje që i mundësoi liderit rebel të mbante pushtetin në rajon.
Popullaritet i caktuar
“Nuk ka dyshim se Ahmad al-Awda nuk ka mbështetje nga baza në Siri”, komenton Natasha Hall, një studiuese në Programin e Lindjes së Mesme të CSIS.
“Ne nuk mund ta injorojmë popullaritetin e tij me një pjesë tjetër të sirianëve në rajon që mbajnë mend se ai lejoi mijëra ish-rebelë të mbeteshin në Hauran dhe Deraa duke i rekrutuar ata në Brigadën e 8-të”, shpjegon vëzhguesi Cédric Labrousse në llogarinë e tij në X.
Nëse marrëveshja e arritur me Damaskun ka lejuar shumë rebelë të qëndrojnë në rajonin e Deraa-s ndërsa kanë shmangur deportimin në veri të vendit nga regjimi, Ahmad al-Awda ka ruajtur gjithashtu një autonomi të caktuar ndaj regjimit.
Kreu i Divizionit të 8-të, i cili ishte betuar për besnikëri ndaj Moskës më shumë sesa ndaj qeverisë në Damask, ende udhëhoqi mijëra ish-rebelë të shndërruar në ushtarë që nuk ishin të rreshtuar me regjimin.
Më 23 qershor 2020, i rrethuar nga njerëzit e tij, Ahmad al-Awda shpalli qëllimin e tij për të formuar një ushtri të bashkuar në rajonin e Hauran, 140 km në jug të Damaskut, me një komandë të pavarur nga regjimi.
Ky vendim erdhi pas vrasjes, disa ditë më parë, të dhjetë anëtarëve të “korpusit të pestë” të tij në një autobus që udhëtonte ndërmjet Latakias dhe Deraa-s, duke ringjallur inatet ndaj regjimit.
Ndërkohë që ata që janë përgjegjës për sulmin nuk janë identifikuar kurrë, shumë kanë akuzuar Hezbollahun, i lidhur me Iranin, për qëndrimin pas sulmit.
Shpërndaje në
SONDAZH
Loading ...
