Pas bombardimit amerikan të tre centraleve bërthamore në Iran, parlamenti në Teheran votoi për mbylljen e Ngushticës së Hormuzit, nëpër të cilën kalon rreth 20 për qind e naftës botërore.
Ngushtica e Hormuzit është një kalim i ngushtë midis Iranit dhe Omanit dhe është një arterie kritike për ekonominë globale. Kjo ngushticë lidh Gjirin Persik me Detin Arabik dhe Oqeanin Indian, duke lejuar transportimin e naftës nga portet në Arabinë Saudite, Emiratet e Bashkuara Arabe, Kuvajtin dhe Irakun në tregjet botërore.
Bllokada e Ngushticës së Hormuzit do të nënkuptonte ndërprerjen e furnizimeve me naftë kryesisht në Azi, Evropë dhe Amerikën e Veriut, gjë që do të shkaktonte një rritje të menjëhershme të çmimit të naftës (sipas disa vlerësimeve në mbi 100 dollarë për fuçi, dhe disa madje edhe 200).
Një rritje e tillë e çmimeve do të çonte në rritjen e inflacionit në të gjithë botën, duke ngadalësuar potencialisht rritjen ekonomike dhe duke prishur zinxhirët e furnizimit.
Vendet që varen nga importet e naftës, si Kina, India, Japonia dhe një pjesë e madhe e Evropës, do të prekeshin veçanërisht, pasi kostot e tyre të energjisë do të rriteshin dhe konkurrueshmëria në tregun global do të ulej.
Po kështu, aleatët rajonalë të SHBA-së, si Arabia Saudite dhe Emiratet e Bashkuara Arabe, do të pësonin humbje të mëdha, pasi eksportet e tyre të naftës do të binin ndjeshëm, gjë që do ta destabilizonte më tej rajonin.
