Historia e artit është plot me përralla të egra dhe figura tërheqëse, të cilat mund ta bëjnë të vështirë për të përcaktuar se çfarë është fakti dhe trillimi për artistët.
Njihuni me 6 fakte interesante për këta artistë të njohur.
1. Pablo Picasso Nuk e vodhi ‘Mona Lisa,’
Pablo Picasso ishte shumë gjëra gjatë karrierës së tij të begatshme – piktor, skulptor, dramaturg – por ka një profesion që historianët e lënë jashtë listës: hajdut arti.
Më 21 gusht 1911, “Mona Lisa” e Leonardo da Vinci u vodh nga Luvri. Tetë ditë më vonë, një njeri me emrin Joseph Géry Pieret zbuloi për Paris-Journal se Picasso dhe shoku i tij, poeti avangard i Apollinaire, kishin në zotërim skulptura iberiane që ishin vjedhur gjithashtu nga Louvre. Kjo e bëri Picasson të jetë një nga të dyshuarit kryesorë në vjedhjen e pikturës së Leonardos.
Në të vërtetë, vetë Pieret kishte vjedhur statujat dhe i kishte shitur ato Picassos (i cili i bleu ato edhe pse në fund të tyre ishin pullat që lexonin “Pronë e Muzeut të Luvrit”). Picasso ktheu statujat në Paris-Journal, por të dy ai dhe Apollinaire u morën në pyetje në gjykatë në lidhje me vendndodhjen e “Mona Lisas”. Sidoqoftë, nuk u gjet asnjë provë që i lidhi ata me vjedhje, dhe përfundimisht u lanë të lirë.
Në fund u konstatua se një punëtor i Luvrit e kishte vjedhur Mona Lisën, dhe në dhjetor 1913 ajo u kthye në Muze.
2. Salvador Dalí mendoi se ishte vëllai i tij i vdekur
Ky fakt mund të mos tingëllojë shumë i jashtwzakonshem kur të mendosh se Salvador Dalí ishte i çuditshëm.
Dalí kishte një vëlla më të madh, i quajtur po ashtu Salvador. Në mënyrë tragjike, ai kurrë nuk e takoi vëllain e tij më të madh – nëntë muaj para lindjes së Dalí, vëllai i tij vdiq nga gastroenteriti.
Në moshën 5 vjeç, prindërit e Dalí e morën atë në varrin e vëllait të tij dhe i thanë Dalit se ai ishte rimishërimi i vëllait të tij. Ai erdhi ta besojë këtë si fakt dhe me të vërtetë besoi se ai ishte vëllai i tij i rimishëruar. Vite më vonë, Dalí paraqiti imazhe të Salvadorit të mëparshëm në disa prej pikturave të tij, duke përfshirë “Portretin e Vëllait tim të Vdekur”.
3. Leonardo da Vinci ishte një Prokrastinator (zvarritës i punëve)
Leonardo da Vinci është pa diskutim një nga artistët më të mëdhenj në histori. Për ironi, ajo që e bëri atë një gjeni të tillë ishte se ai hutohej lehtë.
Pavarësisht se ishte mishërimi i “Njeriut të Rilindjes”, Leonardo kishte një zakon për të lënë veprat e tij të papërfunduara. Provat për këtë shihen në qindra shënime dhe skica që la pas për projekte pas vdekjes së tij në 1519.
Keni nevojë për më shumë prova? Dy prej veprave të tij më të famshme iu deshën një 17 vjet për t’u përfunduar. Leonardo punoi në muralin e tij me ndikim, “Darka e Fundit”, për tre vjet, dhe më vonë ai kaloi 14 vjet pa mbaruar “Mona Lisan” e famshme”. Thuhet se Leonardo mbaroi “Darkën e Fundit ” vetëm pasi financuesi i tij më në fund e kërcënoi se do i’a ndërpresë fondet.
4. Vincent van Gogh ka shitur vetëm një pikturë — Sipas regjistrave
Tani konsiderohet si një nga piktorët më të mëdhenj të historisë së artit, por post-impresionisti Vincent van Gogh nuk e përjetoi suksesin që meritonte. Në vend të kësaj, artisti arriti të shiste një pikturë gjatë jetës së tij.
Van Gogh shiti zyrtarisht një pikturë, “Vreshti i Kuq në Arles”, para se të bënte vetëvrasje në 1890. Kjo mbështetet nga dokumentacioni i vërtetuar që tregon se piktura u shit për piktorin Anna Boch në fillim të 1890.
Përkundër kësaj, studiuesit e Van Gogh e kanë sfiduar këtë kuriozitet të gjatë, duke propozuar që në vitin 1888, vëllai i Van Gogh, Theo, shiti një nga vetë-portretet e artistit para shitjes së “Vreshti i Kuq” në Arles.
Për më tepër, Muzeu Van Gogh në Amsterdam thotë se artisti shiti ose mbajti për vete shumë piktura ndërsa ishte gjallë, duke sugjeruar se ai u shiste shumë vepra të afërmve.
5. Pierre-Auguste Renoir ka pikturuar pavarësisht se vuante nga artrititi rheumatoid ( sëmundje kronike progresive që shkakton inflamacion në nyje dhe rezulton në deformim dhe imobilitet të dhimbshëm, posacërisht në gishta, kyce, dhe këmbë)
Pierre-Auguste Renoir, një nga themeluesit e lëvizjes Impressioniste, vuante nga artriti reumatoid duke filluar që nga viti 1892. Cuditërisht, Renoir vazhdoi të pikturojë për 20 vitet e fundit të jetës së tij, megjithë dhimbjet dhe kufizimet që pësoi.
Megjithatë ai u detyrua të marrë një asistent për paletat dhe brushat e tij.
6. Francisco Goya gjeti një mënyrë interesante për të hyrë në Shkollën e Arteve
Ekziston një histori e vjetër e “nuk është ajo që e dini, është si e
dini” kur bëhet fjalë për avancimin e karrierës. Në rastin e artistit
spanjoll Francisco Goya, duket se një kombinim i të dyjave kontribuan në
regjistrimin e tij eventual në një akademi prestigjioze të artit.
Në 1763 dhe 1766, Goya u paraqit dy herë për t’u regjistruar në Akademinë Mbretërore të Arteve të Bukura të San Fernando në Madrid. Ai u refuzua të dyja herët.
Pas këtyre përpjekjeve, Goya udhëtoi për në Itali në 1770 për të përsosur teknikën e tij. Pasi u kthye në Madrid në 1771, ai u miqësua dhe studioi me artistin Francisco Bayeu, i cili ka rastisur të ketë një anëtarësim në Akademinë Mbretërore. Në 1773, Goya u martua me motrën e Bayeu, Josefa.
Këto lidhje të dobishme, përveç suksesit në rritje të Goya-s si artist, më në fund i dhanë pranim në Akademinë Mbretërore të Arteve të Bukura të San Fernando në 1780. Pesë vjet më vonë, akademia e emëroi atë si zëvendësdrejtor të pikturës, dhe në 1786 , ai u emërua si piktor i mbretit Charles III.
